Home » 2019 » april

Maandelijkse archieven: april 2019

Sint Nicolaas

homoseksualiteit versus de menselijke natuur, 13 april 2019

Wat leert de Kerk op dit punt? Sinds de omwenteling van het Tweede Vaticaans Concilie in de jaren 60 wordt het onderwerp met de mantel der liefde bedekt, aldus Hugo Bos. Bos is leider van de Civitas Christiana, een stichting die zich inzet voor de christelijke beschaving en het behoud van de Nederlandse cultuur. Het afgelopen jaar heeft de CC o.a. campagne gevoerd tegen vulgaire reclames in de openbare ruimte en het opdringen van de gender-ideologie in schoolboeken. Bos schuwt daarbij niet de confrontatie. En dat heeft tot agressie geleid van LHBT-actiegroepen, tot en met het gooien van bakstenen, het opsturen van porno, het uitlokken van handgemeen, nog afgezien van de gebruikelijke scheldkanonnades. Vooral in het ooit katholieke en sinds 1968 linkse Nijmegen laten antifa-brigades zich in dezen niet onbetuigd. Dat is een interessant verschil met moslims, die eveneens tot doelwit van de CC behoren. Zij reageren niet op het protest van Bos tegen het verplichte bezoek van schoolkinderen  aan de moskee.

Het gaat vooral om de homo-lobby, ofwel de continue beweging om steeds meer rechten te krijgen, met als belangrijkste overwinning de gelijkstelling van het homo-huwelijk met het traditionele gezin. Het gezin is van oudsher, niet alleen voor christenen de hoeksteen van de samenleving. Ook voor de redelijke mens spreekt het voor zich dat het huwelijk van man en vrouw en de wens om kinderen te krijgen conform de natuur is. Omgekeerd, kunnen we zeggen dat homoseksuele relaties beschouwd moeten worden als tegennatuurlijk en daarom als een aanslag op de beschaving.

Het christelijk huwelijk is gericht op de voortplanting, aldus oude autoriteiten als Augustinus en Thomas van Aquino. Helaas, moet Bos constateren, hebben moderne theologen dat doel losgelaten en de plezierbeleving centraal gesteld, evenals de gezinsplanning – alsof God daar niet over ging. De apostel Paulus beveelt de onthouding aan als het beste, en in dat opzicht maakt het niet uit of het om een getrouwde man of vrouw gaat, dan wel om iemand met een homofiele geaardheid. Kuisheid is het hoogste katholieke ideaal.

Wat heerst in onze vrijgevochten tijd van alles mag en niets hoeft, is wat in de katholieke traditie de “concupiscentia” heet, de vleselijke lust in de meest brede zin. De ultieme uitwas is de geslachtsverandering, de opvatting dat men niet als man of vrouw wordt geboren, maar dat het geslacht een vrije keuze is die men op latere leeftijd kan nemen.

De tegennatuurlijke driftbeleving van homo´s wordt gekenmerkt, meer dan de heteroseksuele, door een overmaat aan seksuele partners, tot een vorm van promiscuïteit die bovendien gepaard gaat met het oplopen van allerlei geslachtsziektes. De diepere oorzaak van die verwording is het niet meer geloven in God. De katholiek met een homofiele geaardheid moet zijn hoop stellen op gebed en genade via de sacramenten. De katholiek behoort de zonde te haten en een voorbeeld te nemen aan de heiligen die tegen hun seksuele neigingen hebben gestreden. Bos noemt o.a. Franciscus van Assisi, Gregorius de Grote, Johannes Chrysostomos, Petrus Damiani, Catharina van Siena en Hildegard van Bingen. Zij lieten er geen twijfel over bestaan dat homoseksuele gedragingen ten diepste zondig zijn en hellestraffen tot gevolg hebben.

De wetenschap ten slotte, heeft in het verleden de homoseksualiteit beschouwd als een psychische stoornis en zelfs als een ziekte. Dat laatste mag nu niet meer gezegd worden, op straffe van je schuldig maken aan discriminatie. Een van de wetenschappers, de psychiater Robert Spitzer, stelde recentelijk vast dat de acceptatie van homoseks geen wetenschappelijke, maar een politieke beslissing is geweest. De Nederlandse psycholoog Gerard van en Aardweg stelde dat homoseksualiteit een ziekte is waarvan men genezen kan worden.

Wat te doen? Hugo Bos – ooit gereformeerd, en een ketter volgens eigen zeggen –  pleit o.a. voor hervorming van de kerk in traditionele zin, het stoppen met sentimenteel pacifisme, het weerstaan van de LHBT, het haten van de zonde en onze hoop stellen op het Onbevlekt Hart van de Moeder Gods.

Civitas Christiana, vijf jaar geleden begonnen, krijgt geen subsidie, maar wel veel bijval van particulieren en toezending van financiële giften. Dat de stichting een gevoelige snaar heeft geraakt, geven ook haar vijanden toe.

Na afloop van de lezing was er gelegenheid om vragen te stellen of commentaar te geven. “U preekt geen liefde, maar haat”, luidde een van de protesten. “U vergeet dat er in de Evangeliën in dezen geen enkele veroordeling wordt uitgesproken door Jezus Christus”. Een ander commentaar, getuigend van grote  verontwaardiging, was: “Staat mijn homoseksualiteit soms uw gezin in de weg? Waar bemoeit u zich mee?” Weer een ander oppert: “U gaat wel heel ver met uw kritiek. Waar blijft de liefde, waar het Concilie zo op aandrong?” Iemand merkt op : “Het is niet zozeer de homofiele mens die ergernis veroorzaakt, maar de homo-lobby. Dat is het probleem!”. En tot besluit: “Waarom laat u het niet gewoon een privé zaak zijn?”

De voorzitter