Home » 2014 » januari

Maandelijkse archieven: januari 2014

Sint Nicolaas

VERSCHIJNINGEN EN WONDEREN IN KOREA

Peter Klos

Pater Peter Klos

Hostie in mond

Korea is sinds 1950 verdeeld in een communistisch noorden en een kapitalistisch zuiden. Vóór die tijd, vanaf 1910, was het land een kolonie van Japan. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kozen de Koreanen de zijde van de geallieerden, en na de capitulatie van Japan in 1945 splitsten de Sovjet Unie en de Verenigde Staten het land op in twee zones. De oorlog van 1950 eindigde in de tweedeling tot op de dag van vandaag.

In 1785 was de eerste katholieke missionaris, Sung Hung Lee, vanuit China het land binnengekomen. En in 1830 ontstond het eerste bisdom, toegewijd aan Onze Lieve Vrouw van de Onbevlekte Ontvangenis (nog vóór het dogma van 1854). De overheid echter, zag in het voortschrijden van het christendom een bedreiging voor de heersende leer van Confucius. Dat leidde tot periodieke vervolgingen, en in de 19e eeuw tellen we tienduizenden martelaren.

In Noord Korea zijn, officieel, geen christenen. In het zuiden ligt Naju, in de zuidwest punt, en daar spelen zich de wonderlijke gebeurtenissen af waar pater Peter Klos met behulp van video-opnamen de aandacht op vestigt. Die gebeurtenissen moeten worden gezien tegen de achtergrond van de toestand waarin de Koreaanse Kerk zich bevindt. De welvaart in het kapitalistische zuiden heeft de mensen na de oorlog snel veranderd in materialisten. En ook de Kerk volgde de trend. De meeste priesters waren opgeleid in het Westen, en brachten vandaar de nieuwe geest mee die doorbrak met het Tweede Vaticaans Concilie. De knielbanken in de kerkgebouwen verdwenen, de liturgie kreeg een sociaal karakter, de biecht raakte in onbruik, in de theologie werd Jezus steeds meer als mens en steeds minder als God voorgesteld, de Maria-verering nam af, de catechese verwaterde, New Age-achtige boeken raakten in zwang, de oude voorouder-verering kwam weer terug, en over de abortus hielden de bisschoppen hun mond. Het geloof in wonderen hoorde niet meer bij de Kerk in de huidige tijd. De Koreaanse Kerk, kortom, was vergeven van modernisme en secularisme.

Julia Kim wordt in 1947 geboren uit vaag presbyteriaanse ouders. Haar vader, een geleerde, sterft als zij drie jaar oud is. Onderwijs gaat praktisch aan haar voorbij. In 1972 trouwt ze en krijgt vier kinderen. Ze lijdt aan darmkanker, en nadat de artsen haar hebben opgegeven stelt haar man voor om eens naar een katholieke kerk te gaan. Tegen de dienstdoende priester klaagt zij dat God haar niet helpt, waarop de priester zegt: U zult in uw lichaam meer genade ondervinden dan ik. Na die uitspraak voelt ze een warmte in haar lichaam, en genezing volgt. Geen arts kan die genezing verklaren. Julia en haar gezin bekeren zich. Zij wordt een vrome katholiek die voortdurend bidt. Op een avond krijgt ze een visioen waarin ze een bebloede Jezus ziet. Jezus lijdt onder de beledigingen van de mensen, en Julia vraagt mee te mogen lijden, een offerziel te worden voor de zonden van de mensheid. Jezus stemt toe, en vanaf dat moment begint Julia’s lijdensweg, getekend met bovennatuurlijke verschijnselen. God geeft haar te kennen zijn kastijding van de wereld nog uit te stellen omdat zij, Julia, bereid is Hem genoegdoening te schenken. O.a. voor de vele abortussen. In 2011 schijnt Julia te sterven tijdens het volbrengen van de lijdensweg op Goede Vrijdag, bij de twaalfde statie. Ze vertelt, achteraf, dat haar ziel in de hemel voor God had gestaan, en dat Hij haar had gezegd dat haar offer zijn straffende hand tegenhield.

In 1996 was Julia Kim in Rome aanwezig in de kapel van paus Johannes Paulus II. Daar verandert de hostie op haar tong in een rond stukje vlees. De paus roept de Koreaanse bisschoppen op hun bezwaar tegen de wonderen van Naju te laten vallen. Maar in 2003 excommuniceert de aartsbisschop van het diocees waarin Naju ligt de pelgrims. Hij vindt dat de verschijningen van Maria en Jezus met bijbehorende fenomenen als stigmata en mystieke pijnen niet meer bij de moderne tijd passen.

In februari en maart 2010 vindt, wederom tijdens een bezoek van Julia aan het Vaticaan, een eucharistisch wonder plaats waarvan rapport wordt gemaakt voor kardinaal Ivan Dias, prefect van de Congregatie voor de Evangelisatie van de volkeren. De dagen die Julia dit keer in Rome doorbrengt zijn uitgebreid op film vastgelegd. Zo zien we haar de communie ontvangen in de kapel van aartsbisschop Giovanni Bulaitis, en vervolgens zien we hoe de duivel haar op haar hotelkamer heeft belaagd. De filmbeelden vertonen krassen in haar nek en hals, maar laten ook stralen bloed zien over haar voorhoofd met punten van doornen. Dus ze moet enerzijds de kwellingen van de doornenkroon doorstaan, en anderzijds de aanvallen van de duivel verduren. De aartsbisschop twijfelt niet meer aan de geloofwaardigheid van Julia, en behalve kardinaal Dias wordt nu ook paus Benedictus XVI op de hoogte gesteld. Want opnieuw was, en dit maal voor het oog van invloedrijke getuigen, de hostie op de tong van Julia in een stukje bloederig vlees veranderd, en opnieuw was dat uitvoerig met de camera vastgelegd. Vervolgens had de aartsbisschop haar gevraagd de hostie door te slikken. En toen zij daarna haar mond opende, was er niets meer te zien. Geen spoortje van bloed op een doek die haar tong beroerde na het doorslikken van de hostie. Later werd zij in haar hotelkamer weer mishandeld door de duivel, die haar rozenkrans vernielde, een ravage achterliet en haar de dood aanzegde.

Het eucharistisch wonder moet Rome doordringen van de echtheid van de belevenissen van Julia Kim, alsook van de boodschappen die zij regelmatig van Jezus en Maria doorkrijgt. De paus wordt opgeroepen de wonderen te erkennen, en het Koreaanse episcopaat hoort van aartsbisschop Bulaitis dat het afgelopen moet zijn met diens tegenwerking. Julia Kim krijgt de raad hetgeen zich in Rome met en rond haar heeft afgespeeld op 25 maart aan de aartsbisschop van het diocees waarin Naju ligt, kenbaar te maken. Kardinaal Ivan Dias belooft de paus over alle details in te lichten. Naju moet een teken worden voor de hele wereld.

 

de voorzitter