Home » 2015 » november

Maandelijkse archieven: november 2015

Sint Nicolaas

KERK IN NOOD

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

21 november

ā€œDe martelaren van het Midden Oostenā€ is het onderwerp dat Joris van Voorst tot Voorst en Dennis Peters aan de orde stellen met behulp van teksten, fotoā€™s en filmbeelden waarin personen uit SyriĆ«, IsraĆ«l, Irak en Libanon aan het woord komen. ā€œKerk in Noodā€ – gelieerd aan de Oostpriesterhulp van de in 2003 overleden pater Werenfried van Straaten – is in 1947 opgericht en heeft inmiddels vertegenwoordigers en kantoren in 145 landen. Deze wereldwijde organisatie biedt overal pastorale hulp, waarbij men kan denken aan priesteropleidingen, transport over grote afstanden tussen parochies en allerlei projecten die door locale bisschoppen worden aangedragen. Momenteel valt de nadruk op de enorme stromen van vluchtelingen als gevolg van de oorlog in en om SyriĆ«.

De pater jezuĆÆet Frans van der Lugt werkte bijna veertig jaar in SyriĆ«, waar hij centra voor gehandicapten oprichtte en tochten door het hele land maakte met groepen van zowel christenen als moslims. Op 7 april 2014 werd hij vermoord in de stad Homs, en twee dagen later herdacht paus Franciscus hem tijdens het angelusgebed als martelaar. De pater had uit de stad kunnen vertrekken maar hij wilde de mensen die van hem afhingen niet in de steek laten. En zo raakte hij klem in het oorlogsgeweld, waarbij de sprekers in het midden laten of de regeringstroepen van president Assad dan wel de rebellen voor zijn dood verantwoordelijk waren. Feit is dat onder Assad nog 5 % procent van de bevolking christen was, terwijl sinds 2011 een miljoen christenen het land zijn ontvlucht. Ontvoering van religieuzen is aan de orde van de dag, en zo verdwenen er o.a. twee bisschoppen in het noorden van het land.

In Israƫl is slechts 2 % van de bevolking christen, en het overgrote merendeel daarvan is Palestijn. En dat betekent discriminatie, want Israƫl wil nadrukkelijk een joodse staat zijn. De bijzondere getuige in de gecompliceerde situatie alhier is pater David Neuhaus. Deze joodse Zuid Afrikaan ging als kind naar een kostschool in Israƫl. Hij kwam in contact met een bejaarde Russisch-orthodoxe non door wie hij Jezus Christus leerde kennen. Wat hem aantrok was vooral de Eucharistie. Hij liet zich dopen en werd een priester die zich speciaal richt op de Hebreeuws sprekende christenen, bekeerlingen vanuit het jodendom. Pater Neuhaus wil een brug zijn tussen Israeliƫrs en Palestijnen, een moeilijke positie tegen de achtergrond van de joodse meerderheid.

In Irak wonen de christenen al sinds de eerste eeuw. Later kwamen de moslims, die van de christenen hulp kregen. Nu zij in de minderheid zijn, worden ze vervolgd. Getuige in dit land is pater Douglas Bazi uit Baghdad. Hij overleefde een aantal aanslagen, werd negen dagen lang in gijzeling gehouden waarvan vier dagen zonder eten en drinken. Vrijgekocht worden wilde hij niet. Liever was hij martelaar. Terwijl hij vastgeketend zat bad hij het rozenhoedje met behulp van de schakels van zijn ketting, waarbij hij zich volledig toevertrouwde aan de Maagd Maria. Na zijn vrijlating moest hij worden geopereerd ten gevolge van zijn verwondingen. Thans bevindt hij zich in Erbil, in het noord-oosten van het land, waar hij zich verantwoordelijk voelt voor de opvang van de vluchtelingen. VĆ³Ć³r de inval van de westerse mogendheden in Irak ā€“ waarvan paus Johannes Paulus II een fervent tegenstander was ā€“ woonden er nog 1, 3 miljoen christenen. Na het vertrek van de Amerikanen in 2011 zijn er nog maar 200.000 over, waarvan 130.000 vluchtelingen. Tegengesteld aan SyriĆ«, willen de gevluchte Iraakse christenen niet meer naar hun land terug.

Ook het kleine Libanon is onveilig. Naast de 4.3 miljoen inwoners zijn er 2 miljoen vluchtelingen bij gekomen, nagenoeg allemaal moslims. De christenen zijn in dit land nu in de minderheid. Door de enorme instroom is de druk op de voorzieningen toegenomen. Er zijn lange wachtlijsten voor ziekenhuizen. Zuster Micheline Lattoef werkt in de Bekaa vallei onder vluchtelingen waartussen zich ook jihadisten bevinden, en dat maakt haar werk zeer riskant. Is zij een martelares? Mogelijk. Vrede, zegt zij, vereist opoffering, in elk geval geen wraak, geen bombardementen.

Is er hoop? We moeten het Pasen voor ogen houden, de overgang van de dood naar het leven ā€“ aldus Joris van Voorst tot Voorst. We moeten een brug willen zijn, vergevingsgezind zijn, openstaan voor de anderen. Nodig zijn financiĆ«le hulp, schooltjes bouwen, medische zorg en huisvesting regelen, en naast bidden vergeving en verzoening wensen, alsook dialoog en juiste informatie.

Het bloed van de martelaren is het zaad van de Kerk.
de voorzitter