Home » 2019 » oktober

Maandelijkse archieven: oktober 2019

Sint Nicolaas

ORGAANDONATIE


19 oktober 2019

Wat zou je moeten weten? Zo luidt de ondertitel van het gelijknamige boek van Ger Lodewick. Sinds 1997 heeft hij zich verdiept in het “probleem”. Kern daarvan is het begrip “hersendood”. Want daarop is het doneren van organen gebaseerd. Wat we nu moeten weten, is dat het begrip niet gelijk staat aan “echt dood”. Wat we het “stoffelijk overschot” noemen, neemt niet weg dat het hart nog klopt, dat het bloed nog naar de hersens stroomt, dat de functies van de organen nog werken, dat de lichaamscellen zich nog vermenigvuldigen, dat het lichaam nog urineert, ontlast. De zogeheten “hersendood” is alleen maar in het leven geroepen om organen te verwijderen uit een lichaam dat nog leeft. Want van een lijk, dat morsdood is, zijn de organen niet bruikbaar. We weten, kortom, niet wanneer iemand werkelijk dood is. Zolang er bewustzijn is, of de ziel, is er nog leven. Wanneer men probeert om de organen uit een “hersendode” operatief weg te halen, begint de hartslag te stijgen en het lichaam te zweten, en het komt zelfs overeind…, als om te protesteren tegen de pijnlijke operatie. Mensen worden, democratisch, doodverklaard omwille van hun organen. Ziedaar de realiteit rond de orgaandonatie. Want “hoe kun je nu levende organen uit een dood lichaam halen?” Die vraag siert de voorkant van het boek van Lodewick, dat inmiddels een tweede druk beleeft, met een voorwoord van de cardioloog Pim van Lommel, auteur van de bestseller “Eindeloos bewustzijn”.

Van Lommel is een van de vele experts uit binnen- en buitenland die Lodewick heeft geraadpleegd over het “probleem”, met daaronder artsen, filosofen, neurologen, internisten, anesthesisten, juristen, cardiologen, psychologen…die allemaal orgaandonatie afkeuren. “Als de samenleving volledig geïnformeerd zou worden over orgaandonatie, krijgen we geen organen meer”, aldus de Duitse transplantatiechirurg Rudolf Pichlmayr. Men kan zich het best laten registreren tegen het doneren, want anders belast men zijn nabestaanden met ingewikkelde procedures en discussies met belanghebbenden.

Een andere vraag is waarom mensen voorzien willen worden van andermans organen. Angst voor de dood, zegt Lodewick. En dat brengt hem tot wat hij noemt de cyclus van geboorte, leven, sterven, geïllustreerd met het beeld van een ijsberg waarvan de top, die boven het water uitsteekt, het dagbewustzijn is, en het overgrote deel onder water het onbewuste, of onderbewuste. Het christelijk geloof in de onsterfelijkheid van de ziel en het eeuwig leven, houdt hij erbuiten, of is een mogelijkheid, zoals reïncarnatie en eventueel bijna-dood-ervaringen andere mogelijkheden zijn. De vraag hoe je je angst voor de dood kwijtraakt, is voor iedereen anders. Wat ook voor ieder persoonlijk blijft, is de ethische kant van de zaak. Dus de staat confronteren, zoals je dat met abortus, of euthanasie gebeurt, is de niet de weg van Ger Lodewick. Dat zou trouwens uitlopen op een gevecht tegen de bierkaai, en dat breekt je op.. Hoofdzaak is de stelling dat “post-mortale orgaandonatie” onzin is.

de voorzitter